18 maja 2013 r. obchodzimy 93. rocznicę urodzin Jana Pawła II. Z tej okazji nasza redakcja zwróciła się do Uli Pruś z prośbą o napisanie swoich przemyśleń dotyczących naszego Wielkiego Rodaka.

"Jan Paweł II – Dobry Pasterz Zagubionych"
W dniach poprzedzających 93. rocznicę urodzin Błogosławionego Sługi Bożego Jana Pawła II, pragnę zaprezentować poglądy bliskie Jego sercu.

Podczas przeglądania książki z „Testamentem” Jana Pawła II, moją uwagę zwrócił zamieszczony tam medal papieski, przedstawiający Jezusa z owieczką na ramieniu. Ten wizerunek zainspirował mnie do nadania tytułu: Dobry Pasterz Zagubionych.

Człowiek zawsze znajdował się w centrum zainteresowania Papieża – humanisty, który stale zadawał sobie pytanie, czy wystarczająco poświęca się tym, którym służy? Więcej w rozwinięciu...

Mając za wzór Jezusa, Ojciec Święty był Dobrym Pasterzem - Pasterzem Zagubionych minionego i obecnego tysiąclecia. Zawsze podkreślał, jak ważna jest Jego obecność przy człowieku. Uważam, że jeżeli współczesny człowiek, tak bardzo zabłąkany wśród problemów, rozrywek i całego zawirowania XXI wieku poszukuje jednak kapłana - to znak, że sam kapłan, do którego ów człowiek ma zaufanie, może sięgnąć do głębi duszy tego młodzieńca czy młodej kobiety, poprzez dialog i wspólną modlitwę. Kapłan wraz z nimi podejmuje trud i wysiłek, który w efekcie przynosi radość.

Papież podkreślał swoją więź z młodzieżą, mówiąc, iż gotów jest bronić jej przed współczesnymi zagrożeniami. Moim zdaniem wezwani jesteśmy do budowania przyszłości opartej na miłości Boga i bliźniego, do budowania „cywilizacji miłości”, której przedstawicielem a zarazem obrońcą był Ojciec Święty, dla którego aż do końca młodzież pozostała nadzieją Kościoła.

Jan Paweł II zawsze służył sprawie pokoju, szerząc jedność międzyludzką, której podstawą jest dialog. Powtarzał także: „Nie ma solidarności bez miłości. Więcej, nie ma przyszłości człowieka i narodu bez miłości, bez tej miłości która przebacza, choć nie zapomina, która jest wrażliwa na niedolę innych, która nie szuka swego, ale pragnie dobra dla drugich, tej miłości, która służy, zapomina o sobie i gotowa jest do wspaniałomyślnego dawania.”

Swoje przemyślenia zakończę słowami naszego Wielkiego Rodaka: „Wszyscy musimy wybrać dialog i miłość jako jedyne drogi, które pozwalają nam szanować prawa wszystkich i podejmować wielkie wyzwania nowego tysiąclecia.” Naszego tysiąclecia, które trwa.

1. Jan Paweł II, Autobiografia, wybór J. Kiliańczyk-Zięba, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 2005.
2. Jan Paweł II, testament, pod red. M. Okuśnik, K. Ślusarczyk, Kraków, Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005.

Autor: Ula Pruś, parafia.chroberz.info